प्रेरणा :- एक मराठी ब्लॉग

पावसात एक घटना घडली. झाडावरचं एक घरटं वा-याने अचानक पडलं. दोघं जणं शब्दं संपल्यासारखे बसून होते. त्याने तिला पंखानी जवळ घेतलं. थरथरत्या पंखानी ती ही कुशीत शिरली. चिमणा - 'सकाळी बोलूयात',. चिमणी - 'हो' म्हणाली. रात्रं संपायची वाट बघत दोघं बसून राहिले. सकाळी स्वच्छ प्रकाश पडला. चिमणा उत्साहानी म्हणाला, 'निघूया? पुन्हा नव्या काड्या आणू. 'तिच्या डोळ्यात पाणी आलं. चिमणा - 'अग वेडे, *पाडणं* त्याच्या हातात आहे तर *बांधणं* आपल्या हातात आहे आणि मदतीची वाट बघायला आपण *माणसं* थोडीच आहोत! चल निघूया" आणि त्यांनी उंच आकाशात झेप घेतली...यालाच *जगणे* म्हणतात..