जिवन विचार - 114
काळाच्या उदरातुन ऋतू जन्म घेतात आणि जातात. या सार्या जगाला व्यापून राहीलेला हा *काळ* कधी संपतच नाही. मानवी मनाला अनेकदा असं वाटतं की संध्याकाळच्या वेळी पश्चिमेकडील आकाशात उधळलेल्या सप्तरंगाची छटा बघतच रहावे ! पण क्षणार्धात *काळ* त्या रंगाना गिळून टाकतो!
आपण जेव्हा जीवनाचं सुरेल गाणं गात असतो तेव्हा काळ आपल्या जीवनसतारीच्या तारा केव्हा तोडतो तेच समजत नाही. हा कठोर *काळ* म्हणजे साक्षात मृत्यू होय.
*''काळ फिरला की सुवर्ण मेरूही मातीचा बनतो".*
अशा अनंत आणि अपरिमित काळाचं मोजमाप करन कशाने कराव तेच कळत नाही.
म्हणून *मानवाने उद्याचा भविष्यकाळ आजच्या चांगल्या कर्मातून निर्मावा.*
आपण जेव्हा जीवनाचं सुरेल गाणं गात असतो तेव्हा काळ आपल्या जीवनसतारीच्या तारा केव्हा तोडतो तेच समजत नाही. हा कठोर *काळ* म्हणजे साक्षात मृत्यू होय.
*''काळ फिरला की सुवर्ण मेरूही मातीचा बनतो".*
अशा अनंत आणि अपरिमित काळाचं मोजमाप करन कशाने कराव तेच कळत नाही.
म्हणून *मानवाने उद्याचा भविष्यकाळ आजच्या चांगल्या कर्मातून निर्मावा.*
Comments
Post a Comment
Did you like this blog