कविता : वटपौर्णिमा ....| Vatpornima | संतराम पाटील

द्वारा Team NewsRoom

कविता : वटपौर्णिमा 

😏😏😏😏🌽😏😏😏🎎

कशाला हवा जन्मोजन्मी एक पती 

या जन्मी एक वडाच झाड लाव 

त्याच्या सावलीला बसाल सगळे 

तु आणि तुझे सगळेच गाव.....

वाडाच्या फांद्या फुलं फळे पारंब्या

देतील सर्वांना आरोग्यदायी दवा 

प्रदुषण मुक्ती करण्या देतील 

शुध्द निर्भेळ ऑक्सीजन युक्त हवा ...

तोडु नका फांद्या गुंडाळु नका दोरा 

मारूनका फेरी करू नका उपास 

अंधश्रद्धा कवटाळुनी न बसता 

करा थोडा पर्यावरणाचा अभ्यास....

सावित्री ज्योतीच्या लेकी तुम्ही 

अंधभक्ती आज्ञान सगळं विसरा

वडा पिंपळाच्या फांद्या पुजण्या पेक्षा 

वृक्ष जगवण्यासाठी वृक्षा रोपण करा ....

एक वृक्ष देईल शुध्द निर्भेळ हवा 

जगण्यासाठी तुम्हा ऑक्शीजन हवा 

वटपौर्णिमा आली संकल्प करा नवा 

एक वटवृक्ष लावा पतीसह मिळेल.....शुध्द हवा....

कवी: संतराम पाटील 

9096769554

Comments

Post a Comment

Did you like this blog

Popular posts from this blog

◾संघर्ष कथा :- एका आदिवासी जमातीतील कलेक्टर डॉ. राजेंद्र भारूडची ही संघर्ष कथा एकदा नक्की वाचा,खरचं प्रेरणा मिळेल ...

द्वारा Team NewsRoom
Image
नमस्कार  मी आहे नंदुरबार जिल्ह्याचा कलेक्टर               ( डॉ, राजेंद्र भारुड )_       ___ माझा जन्म कोणाच्या घरात आणि कोणत्या समाजात व्हावा हे माझ्या हातात नव्हतं. मी साक्री तालुक्यातील सामोडे गावात  भिल्ल जमातीत जन्म घेतला आणि माझं जगणं सुरू झालं.  जगताना पावलो पावली संघर्ष होता, अडचणी होत्या. परिस्थिती  प्रतिकूल होती; पण त्याचा बाऊच करत राहिलो असतो तर आज ही आयएएस ऑफिसर पर्यंतची मजल गाठता आलीच नसती. अभिनेता अमीर खान आणि मी  मला माझ्या आयुष्यात कोणतीच गोष्ट सहज मिळाली नाही, किंबहुना मिळालीच नाही. अभावाच्या या जगण्याला निसर्गाची भक्कम सोबत होती. निसर्गाचा सहवास होता म्हणून लढायला ताकद मिळाली. उसाच्या पालाची झोपडी म्हणजे माझं घर. मी मायच्या पोटात होतो तेव्हाच वडील वारले. घरची एवढी गरिबी की वडिलांचा साधा फोटो काढायलाही पैसे नव्हते. माझे वडील कसे होते हे मला कधीच कळलं नाही. आमच्याकडे ना जमीन होती ना शेती. पण आमचं शिकणं इतर कोणाला महत्त्वाचं वाटण्याचं कारणंच नव्हतं. आमचा जन्म म्हणजे सांगितलेली का...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◼️ कृषी :- शेतकऱ्यांच्या माहितीसाठी विविध लेख...

द्वारा Arjun apparao jadhav
Image
कृषी ग्रुप 1 : https://chat.whatsapp.com/Cjk5s983tMDCN8Lg4B9D2k कृषी ग्रुप 2 : https://chat.whatsapp.com/LOpsQHSSFCA3dpMezAYVBp किसान सन्मान निधी  किसान सन्मान निधी कृपया पोस्ट वाचावी अत्यंत महत्वाचे आहे. १ हेक्टर = १०००० चौ. मी .  १ एकर = ४० गुंठे  १ गुंठा = [३३ फुट x ३३ फुट ] = १०८९ चौ फुट  १ हेक्टर= २.४७ एकर = २.४७ x ४० = ९८.८ गुंठे १ आर = १ गुंठा  १ हेक्टर = १०० आर १ एकर = ४० गुंठे x [३३ x ३३] = ४३५६० चौ फुट १ चौ. मी . = १०.७६ चौ फुट
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◾ललित लेख :- स्ञी

द्वारा Team NewsRoom
Image
   आज स्त्रियांचा जन्मच मुळात नाकारतला जातो. पण स्त्रीयांमुळेच कुटुंबाचा वंशाचा वारसा पुढे-पुढे चालत राहतो हे समाज सोयिस्करपणे आज विसरला आहे. एक स्त्रीच पुर्ण कुटुंबाला शिक्षित करु शकते. आई बनुन, एका वटवुक्षाच्या सावलीप्रमाणे कुटुंबाचा मानसिक आधार बनुन.      ऐतिहासिक काळापासून आईचं महत्त्व सर्वपरिचित आहे. महाराष्ट्राचे लढवय्या राज्यकते शुरवीर शिवाजी महाराजांची आई जिजाऊबाई ह्या शिस्तप्रिय आई म्हणून ओळखल्या जात. त्यांच्या ह्या शिस्तप्रियतेचा फार मोठा वाटा शिवाजी महाराजांच्या यशात आहे. तसेच साने गुरजींच्या कथेतील शामची आई तिच्याविषयी कितीही लिहिले तरी शब्द अपुरेच पडतील. ती तर साक्षात वात्सल्याची मुर्तीच होती. असे इतिहासातील कितीतरी दाखले आपल्याला देता येतील.      स्त्री ही विविध भावनांनी नटलेली आहे. दैवानं मातुत्वाचं दान तिच्या पदरात टाकून तिचं श्रेष्ठत्व सिद्ध केल़ं आहे. तिच्या मनात वात्सल्याची भावना  निर्माण केली.स्त्रीच्या या विविध भावनांच्या शुंगारानं स्त्रीचं सौदर्य आधिकच खुलून दिसतं.      आई या शब्दात मुळातच आप आणि ईश्वर...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◾विशेष लेख :- विक्रम साराभाई यांचा एक सत्य किस्सा अवश्य वाचा !

द्वारा Arjun apparao jadhav
Image
  एक सत्य घटना विक्रम साराभाई यांच्यासोबत घडलेली स काळची वेळ होती.. त्रिवेंद्रमचा समुद्र किनारा शांत वाटत होता. फारशी गर्दी नव्हती. काही लोकांचीच ये-जा होती.  एक बऱ्यापैकी वृद्ध गृहस्थ किनाऱ्यावर आसन टाकून एकाग्रतेने श्रीमद् भगवत गीता वाचत होते.  तेवढ्यात एक  उच्च शिक्षित पण देव धर्म न मानणारा तरुण तिथे येऊन त्यांच्याजवळ मुद्दाम टिंगल करण्याच्या उद्देशाने बसला, आणि त्या तरुणाने टोमणे मारायला सुरुवात केली. गीता वाचणारी व्यक्ती मात्र शांत होती.  तो तरुण म्हणाला, एवढा वेळ जर अभ्यास करून देशासाठी काही केले असते तर आज देश कुठल्या कुठे प्रगती पथावर उंच गेला असता.   त्या व्यक्तीने ते एक पान वाचून पूर्ण केले व त्या तरुणास अगदी शांतपणे माहिती विचारली की कुठून आलास, शिक्षण किती , व पुढे काय करणार आहेस ? इ. त्या तरुणाने थोडेसे गुर्मीतच उत्तर दिले की तो कलकत्याहून आला आहे. सायन्सचा उच्च शिक्षित आहे आणि भाभा अॕटोमिक रिसर्च संस्थेत पुढील संशोधन करण्यासाठी आला आहे..  पुढे मोठ्या तुसडेपणाने  - तुम्ही बसा इथे पोथ्या पुराणे वाचत, तुम्हाला देशाच...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◼️प्रेरणा :- 🧐 जसा विचार कराल तसेच घडत जाईल | Law of attraction ...

द्वारा Arjun apparao jadhav
Image
------------------------------------------------------- 🔴 थेट पंकज कोटलवारच्या लेखणीतुन – विचार बनाये जिंदगी! ------------------------------------------------------- त्या घटनेला आज एकतीस वर्ष झाले.  तीन दशकांपासुन बॉलीवुडमध्ये आपलं स्टारपद अढळपणे मिरवणारा आमिर खान तेव्हा आपल्या वयाच्या विशीत होता, त्याचा चुलत काका मन्सुर खान ह्यांनी त्याला हिरो म्हणुन हिंदी सिनेमामध्ये लॉन्च करायचे ठरवले होते, फिल्मचे नाव होते, कयामत से कयामत तक, आणि ती एक लो बजेट फिल्म होती, चित्रपट पुर्ण झाला, पण सिनेमा बनवातानाच संपुर्ण बजेट संपले होते,  सिनेमाची प्रसिद्धी आणि प्रमोशन करण्यासाठी निर्माता-दिग्दर्शक ह्यांच्याकडे पुरेसे पैसेच उरले नाहीत. त्याकाळात तर केबल नेटवर्कही नव्हते, इंटरनेटही नव्हते, त्यामुळे चित्रपटांची प्रसिद्धी मुख्यतः पोस्टरमधुनच व्हायची. अमिर खान नवखा असला, कुमारवयीन असला, आणि पहील्याच सिनेमाचा हिरो असला तरी, लहानपणापासुन ह्या क्षेत्रात वावरल्याने त्याला सिनेमाच्या तंत्राची चांगली जाणीव होती.  कसलाही खर्च न करता, आपल्या सिनेमाचे प्रमोशन करण्यासाठी...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◼️ ललित लेख :- शेवटी काय सोबत घेऊन गेला तो भिकारी ...

द्वारा Team NewsRoom
Image
   काही दिवसांपूर्वी एक बातमी वाचनात आली : चेन्नईचा एक भिकारी रस्त्यावर मरून पडला. त्याचा पंचनामा करताना रस्त्याकडेच्या त्याच्या झोपडीत पैशांनी भरलेली काही पोती सापडली. पोत्यांत भरलेले पैसे पोलिसांनी मोजले तर ती रक्कम एक कोटी ८६ लाख आणि काही हजार इतकी होती. एवढी संपत्ती गोळा करून बिचारा भिकारी रस्त्यावर बेवारशी मरून पडला.        या बातमीने विचारचक्र सुरू झालं: भिकार्‍याने आपल्या भिकारीच्या व्यवसायातून स्वेच्छानिवृत्ती घेतली असती तर? (व्यवसाय हा शब्द इथं मुद्दाम वापरला आहे.) साचवलेल्या पैशांत तो मरेपर्यंत चांगलं खाऊन (पिऊन नव्हे) जगला असता.  किती छान वाटलं असतं त्याला भिकारीपणातून बाहेर येऊन. अनेक नवोदित भिकार्‍यांना तो भीकही देऊ शकला असता.        पण नाही. ते त्याला जमलं नाही. याचं कारण असुरक्षितता, सवय आणि भीती. आपण जमवलेले पैसे नक्की किती, हेच त्याला स्वत:ला माहीत नसावं. आपण भीक मागणं बंद केलं तर आपण जमवलेले पैसे आपल्या आयुष्याच्या शेवटपर्यंत नक्की पुरतील की नाही याची भीती त्याच्या मनात असावी. समजा जमवलेले पैसे खर्च करून ...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◼️ बोधकथा :- अति तेथे माती

द्वारा Team NewsRoom
  एक भिकारी होता. तो रोज गावात लोकांना भीक मागायचा. मिळेल ते खायचा. काही मिळाले नाही, तर पाणी पिऊन जगायचा. त्याला या जीवनाचा कंटाळा आला होता. त्याला कोणीतरी सांगितले की 'तू गावाबाहेर नदीकाठी इंद्राची पूजा कर. तो प्रसन्न होईल आणि तुला श्रीमंत करेल'. तो त्याप्रमाणे करतो. इंद्र प्रसन्न होतो. इंद्र त्याला म्हणतो, की 'तू तुझी झोळी पुढे कर. मी त्यात पैसे टाकत जाईत. तू जेव्हा थांब म्हणशील, तेव्हा मी थांबेन. मात्र, हे लक्षात ठेव, जर तुझी झोळी फाटली व पैसे खाली पडले तर त्यांची माती होईल. ‍ तो भिकारी आपल्या झोळीत मावेल एवढेच पैसे घेतो व त्याला थांब म्हणतो. तेवढ्या पैशांवर तो आनंदीत होतो. त्यानंतर तो गावात येतो. चांगले कपडे घेतो, घर बांधतो. त्याला एक जण विचारतो की तू एकदम कसा श्रीमंत झालास ? तेव्हा तो त्याला सगळी हकीकत सांगतो. त्या माणसालाही पैशांची हाव सुटते. तो सुध्दा गावाबाहेर जातो. इंद्राला प्रसन्न करतो. इंद्र त्याच्या झोळीत पैसे टाकायला सुरवात करतो. तो आणखी मागत राहतो. शेवटी पैशाच्या हव्यासापायी थांब म्हणायचे विसरतो. त्यामुळे त्याच्या झोळीवर त्या पैशांचा ताण पडतो आणि ती फाटते...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◾कविता :- नवरा माझा

द्वारा Team NewsRoom
Image
  नवरा माझा      पहिले होता कुंकवाचा धनी, आता मात्र, तो आहे फक्त...... माझ्यासाठी ब्लॅक अँण्ड व्हाइट मनी, पहिले होता तो, माझ्या घराचा पहारेकरी, आता मात्र, आहे नुसताच तो... माझ्या प्रेमाचा वाटेकरी, त्याच्यामुळे बसली आमच्या विस्कटलेल्या संसाराची घडी, आता मात्र, नुसताच आहे तो... माझ्यासाठी एक 'घरगडी', पहिले होता तो माझ्यासाठी, संकटी धावुन येणारा 'देव', आता मात्र, वाटतो मला तो... नको-नकोशी वाटणारी 'ठेव', म्हणायचे पहिले मी, त्याला आदराने 'पंत', आता मात्र, तो झाला... माझ्या सहनशिलतेचा अंत, पहिले होता, नवरा माझा भोळा, आता मात्र, वाटतो तो मला... संसारी माझ्या, आकार-उकार नसलेला फक्त एक... मातीचा 'गोळा',               मंगेश शिवलाल बरंई.        पंचवटी, नाशिक ४२२००३.
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

◼️ व्यवसायिक लेख :- एक सांगू ! बहीरे व्हा, यशस्वी व्हा!…

द्वारा Team NewsRoom
Image
दोन बेडुक होते, खेळता खेळता दोघेही एका कोरड्या विहीरीत पडले. ती विहीर बर्‍यापैकी खोल होती. दोघेही वर येण्याचे खुप प्रयत्न करु लागले.            बघता बघता इतर सार्‍या बेडकांचा गोतावळा विहीरीच्या काठावर गोळा झाला. विहीरीतले बेडुक थोडं वर चढायचे, आणि लगेच खाली पडायचे, त्यांना जागोजागी खरचटायला लागलं.             वरुन त्यांच्या शुभचिंतकांनी त्यांना सल्ले देण्यास सुरुवात केली. कशाला धडपड करताय? ह्या विहीरीतुन तुम्ही कधीही वर येऊ शकणार नाही. आता आहात तसेच रहा. एवढं अंतर चढुन वर येणं, तुम्हाला कधीही शक्य होणार नाही. तेव्हा रक्तबंबाळ होण्यात काहीच अर्थ नाही, बाहेर येण्यास धडपडु नका.                     दोघांपैकी एका बेडकाने तो सल्ला ऐकला, आणि तळाशी जाऊन तो स्वस्थ बसला. त्यालाही वाटलं की आता इथुन बाहेर पडणं अशक्य आहे. दुसऱ्या बेडकाने मात्र प्रयत्न करणं चालु ठेवलं, तो उड्या मारत राहीला, वरुन जसजसा गोंगाट वाढला, तसतसे त्याचे प्रयत्नही वाढत राहीले.     ...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...

नरेंद्र मोदींच्या कविता

द्वारा Arjun apparao jadhav
1. मैं देश नहीं मिटने दूंगा, मैं देश नहीं झुकने दूंगा  यह कविता की अवसरों पर प्रधानमंत्री ने जनता के सामने सुनाई है। सौगंध मुझे इस मिट्टी की मैं देश नहीं मिटने दूंगा मैं देश नहीं झुकने दूंगा मेरी धरती मुझसे पूछ रही कब मेरा कर्ज चुकाओगे मेरा अंबर पूछ रहा कब अपना फर्ज निभा ओगे मेरा वचन है भारत मां को तेरा शीश नहीं झुकने दूंगा सौगंध मुझे इस मिट्टी की मैं देश नहीं मिटने दूंगा वे लूट रहे हैं सपनों को मैं चैन से कैसे सो जाऊं वे बेच रहे हैं भारत को खामोश मैं कैसे हो जाऊं हां मैंने कसम उठाई है मैं देश नहीं बिकने नहीं दूंगा सौगंध मुझे इस मिट्टी की मैं देश नहीं मिटने दूंगा वो जितने अंधेरे लाएंगे मैं उतने उजाले लाऊंगा वो जितनी रात बढ़ाएंगे मैं उतने सूरज उगाऊंगा इस छल-फरेब की आंधी में मैं दीप नहीं बुझने दूंगा सौगंध मुझे इस मिट्टी की मैं देश नहीं मिटने दूंगा वे चाहते हैं जागे न कोई बस रात का कारोबार चले वे नशा बांटते जाएं और देश यूं ही बीमार चले पर जाग रहा है देश मेरा हर भारतवासी जीतेगा सौगंध मुझे इस मिट्टी की मैं देश नहीं मिटने दूंगा मांओं बहनों की अस्मत पर गिद्ध नजर लगाए बैठे ...
» पुढे वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा...