मधमाशांचे परोपकार :- बोधकथा
⚜️🔸☀️🔹🌞🔹☀️🔸⚜️
शहरापासून दूर एका घनदाट जंगलात एक आंब्याचे आणि लिंबाचे झाड होते. दोन्ही झाडे शेजारशेजारी होती. पण... शेजारी असूनही लिंबाचे झाड कधीही आंब्याच्‍या झाडाशी बोलत नसे. कारण आंब्याच्‍या झाडापेक्षा आपण उंच असल्‍याचा त्याला गर्व होता.
*एकदा* काय झाले की, एक मधमाशांची राणी लिंबाच्‍या झाडापाशी गेली व ती लिंबाला म्हणाली, ''वृक्षदेवा, मी तुमच्या इथे मधाचे पोळे बनवू इच्छिते, तुम्ही मला याची परवानगी द्या.''
लिंबाचे झाड तिला म्‍हणाले, ''नाही मी अशी मधाची पोळी वगैरे काही बनवू देणार नाही'' हे सर्व ऐकून आंब्याचे झाड लिंबाला म्‍हणाले, ''अरे मित्रा, तू तुझ्यावर पोळे का बरे बनवू देत नाहीस कारण तुझ्यावर ते अतिशय सुरक्षित असेल.''
*काही* दिवसांनी तिथे काही माणसे आली व त्‍यांनी झाडे तोडण्‍याचे ठरविले. सुरुवातीला आंब्याचे झाड तोडायचे ठरले पण त्‍यांच्‍यातील एकाची नजर मधमाशीच्‍या पोळ्यावर गेली. त्‍यांनी मधमाशांना घाबरूनच ते तोडायचे टाळले पण शेजारील लिंबाचे झाड मात्र त्‍यांना सुरक्षित वाटले. कारण त्‍याच्‍यावर ना पोळे होते व त्‍याचे लाकूडही ब-यापैकी चांगले मिळणार होते. त्‍यांचे हे संभाषण लिंबाने ऐकले व तो घाबरून गेला पण तो काहीच करू शकत नव्‍हता.
☀️ तात्‍पर्य :-
कधी कधी मोठेपणा आणि महान असल्‍याचा अभिमानच आपल्याला घमेंडी आणि क्रूर बनवतो. ज्‍यामुळे आपण आपल्या सच्‍च्‍या मित्रांपासून दूर होत जातो.
Comments
Post a Comment
Did you like this blog