प्रेरणा :- एक मराठी ब्लॉग

अंतर राष्ट्रीय महिला दिनानिमीत माझे हे काव्य पुष्प    कविता : : मी फुल्याची सावित्री हाय !! झेलुनी अंगावर दगड धोंडे  शेणही मारीती गाव गुंडे  तोडीत गुलामीच्या श्रुखंला  शिकले नी शिकवली शाळा  नव्हता तेंव्हा खडु नी फळा  सोडा परंपरा रिती भात जुनी  अगं बायानो मी सत्यवानाची नाही  मी फुल्याची सावित्री हाय गं .....!!                         रेड्यांच्या तोंडी वेद बोलायचं                    मुक्या होत्या आम्ही सगळ्या जनी                          सती जायचं गेल्यावर पती                       विचारात नसायचे तेंव्हा कुणी                       शिकुन सवरुन शहाण्या झाल्या                        विसरू नका हा ईतिहास कुणी                  अगं बायानु मी सत्यवानाची नाही                       मी फुल्याची सावित्री हाय गं..!! सत्य नारायण वटसावित्री  या गुलामगिरीच्या बेड्या  सात जन्मी एक पती मागुन   तुम्ही होऊ नका ग वेड्या  पुरूषी संस्कृतीच्या ओझ्याखाली  भरकटल्या आमच्या सात पिढ्या  अगं बायानु मी सत्यवानाची नाही  मी फुल्याची सावित्री हाय गं....!!                         हातात तुमच्या शिक्षणचं शस्त्र         

  जागतिक महिला दिना निमित्ताने संजय धनगव्हाळ ******************* ईथे तिथे तिची उंच उंच भरारी असते पाऊल पुढे टाकल्यावर ती माघारी होत नसते वाट अवघड आसली तरी तिला कसलीच भिती वाटत नाही गरूड झेप घेताना स्वप्नांची गती ती  थांबवत नाही सन्मान तिचा होत नसला तरी ती अपमानाची पर्वा करत नसते आलेत अडथळे कितीही तरी ती सावधपवित्रा घेत असते आता ती कुठेही मागे नाही जिथे जाईल तिथे तिचा सहभाग असतो खांद्याला खांदा लावून तिचाही पुढाकार दिसतो अशक्य तिला काहीच नाही शक्य करण्याची हिंमत तिच्यात आली आहे स्वकर्तुत्वाने लढण्यास ती सज्ज झाली आहे कितीही घायाळ झाली   तरी ती कुठेही थांबत नाही ध्येयसिद्धीचा ध्वज हातात घेवून ती आत्मसन्मानाला झुकू देत नाही शिल सय्यम संस्कार त्यागाची ही सुंदर मूर्ती स्वतःसाठी कमीनी् परिवारासाठीच जास्त जगते  दिव्याची वात ही घरात उजेड देता देता आयुष्यभर जळत आसते म्हणून... नको पायात तिच्या बंधनाची बेडी तीलाह गगन भरारी घेवू द्या छत्रपतींच्या स्वराज्यातील या जिजाऊंच्या लेकींना एक नवा इतिहास लिहू द्या *संजय धनगव्हाळ* धुळे ९४२२८९२६१८ << माझे इतर लेख वाचण्यासाठी येथे क्लिक करा >>

 'आणि तिने त्याच्याशीच लग्न केले' एका सैनिकाच्या आयुष्याची भावनिक कथा (संजय धनगव्हाळ) ****************** जन्माला येणाऱ्या प्रत्येक व्यक्तीच आयुष्यात  काहीतरी ध्येय असतं एक स्वप्न असतं कुणाला मोठा अधीकारी व्हायचं असतर तर कुणाला राजकारण,नाहीततर समाजीक कार्यात सक्रिय व्हायचं असते.प्रत्येकाची काही ना काही ईच्छा असुन तो त्याच अनुषंगाने वाटचाल करत असतो.पण सागरने देशसेवेसाठी स्वतःला अर्पण करायच ठरवले आणि त्याप्रमाणे तो प्राथमिक प्रशिक्षण घेवू लागला.देशसेवा त्याच्या नसानसात भिनली होती जेव्हा जेव्हा समाजकंटका कडून देशावर आपत्ती यायची किंवा काही घातपात घडवून यायचा त्यावेळी सागरची देशभक्त उफाळून यायची त्याच्या अंगातल रक्त उकळायचं आपण देशासाठी काहीतरी केलेच पाहिजे म्हणून तो खूपच भावनिक व्हायचा. खर तर सागर हा वामनरावांचा एकुलता एक मुलगा घरची परिस्थिती उत्तम वामनराव सदन बागायतदार शेतकरी,व समाजकार्यातही नावाजलेले,पैशांची आवक भरपूर कुठेच काही कमी नाही.काही न करता नुस्त बसून जरी खाल्ले तरी सागर त्याचे आयुष्य सुखासुखी  घालवू शकला असता. पण एखाद्याने जे ठरवले ते त्याला स्वस्थ बसु देत नाही.असचं काह

 कुठेच दिसत नाही एकनाथ तुकाराम नामदेव कुठेच दिसत नाही भगतसिंग राजगुरू सुखदेव  कोण होते हे संत महंत देशभक्त कोणालाही सागंता  येणार नाही अरे या महामहिंचे  नाव घेतल्याशिवाय सुर्योदय होणार नाही पण आता काळ बदलला माणूस बदलला बदलली माणसाची मती कुठेच दिसत नाही संस्कार  आणि संस्कृती कोणाला कळेल या  राष्ट्रमातेच्या वेदना यातना गर्भार झालेल्या जखमा तिला झाकता आल्या नाही अश्रु पुसायला तिच्या डोक्यावर पदरही ठेवला नाही हा शांततेचा देश आता  अशांत झाला आहे अनैतीकच्या जाळ्यात विणला गेला आहे आता हा देशा पुन्हा  सुजलाम सुफलामता होण्यासाठी कोणीच होवू शकत नाही सावरकर आणि कोणालाच होता  येणार नाही टिळक गोखले आगरकर *संजय धनगव्हाळ* धुळे ९४२२८९२६१८

 सत्तेवर कोणीही असुदेत ओढाताणीच राजकारण  लगेच सुरू होते सत्तेसाठीच तर नेत्यांची  आदलाबदली होत रहाते एकतर  सत्ता आल्यावर  दिलेली आश्वासन  त्यांना आठवत नाही विकासाचा बोलबाला  कुठेच दिसत एकमेकांवर आरोप करून एकमेकांचे घोटाळे बाहेर  काढतात जनतेची दिशाभूल करून सत्ता मिळवून घेतात   आहो ईथे रोज आधंळे  घोटाळे होतात कोणी भ्रष्टाचार तर कोणी  अत्याचार करतात कुठे खुन तर कुठे घातपात  घडतो तर कुणाच्यातरी मागे चौकशीचा फेरा फिरतो एव्हढ्या मोठ्या देशात राज्यकर्त्यांशिवाय सुरक्षित कोणीच नाही निवडणूक जवळ आल्याशिवाय हात कोणी जोडत नाही सत्ता मिळवण्यासाठीच तर  एकमेकांवर आरोप करून  स्वच्छ प्रतिमेचे पुरावे देतात स्वतःच काळ कर्तृत्व कोणाला कळू नये म्हणून देवदर्शनाला जातात या देशात दिवसेंदिवस   राजकारणी श्रीमंत  तर जनता गरीब होते रहाते एका मतामुळेच तर  सत्तेवर असणाऱ्यांची संपत्ती वाढते  या लोकांनी कितीही  चिखलफेक केला तरी त्यांचा नुसता देखावा असतो आरडाओरडा करून  बदं खोलीत तो त्यांच्या मांडीला मांडी लावून बसतो या राजकारणात कोणी मंथरा तर  कोणी  कैकयी आहे कोणी रावण तर कोणी  कंस आहे राम आणि श्रीकृष्ण  कुठेच दिसत नाह

 मराठी राजभाषा दिनाच्या हार्दिक शुभेच्छा!! मुक्तासुत अर्थात योगेश चाळके हृदयात नित्य पुजतो मी ज्ञानदा मराठी विश्वात श्रेष्ठ आहे ती सर्वदा मराठी अनमोल लाभली मज धनसंपदा मराठी ओठांवरी फुलू दे भाषा सदा मराठी इतिहास शौर्यशाली मज सांगते मराठी सुविचार स्वाभिमानी समजावते मराठी संस्कार नित्य मौलिक मज दावते मराठी महती परंपरांची साकारते मराठी नृत्यात मुग्ध होई...नृत्यांगना मराठी गाण्यातुनी फुलवते संवेदना मराठी देवालयात घुमते ती प्रार्थना मराठी स्मरणार्थ भावनांची आराधना मराठी साकारल्या कथा अन् कादंबरी मराठी रुळल्या अनेक ओव्या ओठांवरी मराठी रुजल्यात प्रेमकविता हृदयावरी मराठी गौळण अभंग पुजती त्या पंढरी मराठी रस वीर रोज देई शक्ती  इथे मराठी कायम मनात करते वस्ती इथे मराठी वदती चरित्र कायम महती इथे मराठी करते मनामनावर भक्ती इथे मराठी कणखर मुळात आहे बळवंत ही मराठी सुखदुःख पेलणारी ती आग्रही मराठी ना वाकली जरापण ती कालही मराठी झुकणार ना उद्याही ना आजही मराठी अलवार स्पर्श आहे शब्दामधे मराठी श्वासासमान आहे जगण्यामधे मराठी झुंजारपण टिकवते देहामधे मराठी जपली म्हणून भाषा हृदयामधे मराठी

 रात्री आवर्जून लाईट असते म्हणून अंधार पांघरूण शेतकरी शेतात जातो पाण्यावाचून तळमळणाऱ्या  पिकांना पाणी पाजवतो तहाणलेली पिक घटाघटा पाणी पिऊन उभारी घेतात त्या चांदण्यारात्री शेतकऱ्याच्या चेहऱ्यावरच हासु बघतात पाणी कुशीत शिरून  सुगंध मातीला येतो मान उंचावून बघणाऱ्या  पिंकाना  दादा माया लावतो त्या गर्द काळोखातही नसते त्याला कसलीच भिती वाट पहात असते तहाणलेली माती औत खांद्यावर घेवून  वाट शेताची धरतो माती कपाळी लावून मातीत राबतो घाम कष्टाचा उपसून मातीत सोन उमलते भाव मिळत नाही पिकाला दोष नशीबाला असते गाठ भुकेला मारून  शेतकरी कसातरी जगतो काळोख पांघरून स्वप्न सुखाचे बघतो फाटक्या थोतराला  बांधून वेदना  व्याथा त्याच्या कुणा  सांगत नाही शेतीमातीत जगणारा शेतकरी दुःख त्याच मातीला  कळू देत नाही *संजय धनगव्हाळ* धूळे ९४२२८९२६१८