12) कविता -शेकारणी शेकारणी नेमीच येतो मग पावसाळा,घेऊन नवा सोहळा . पावसाळ्यात लागतील ,गळती घरे सांभाळा . चिखल मातीच घर ,त्याला साध्या कौलाचा छत. फक्त निवारा निवसी ,उभा संसाराचा रथ . करून घराची शेकरणी गळती काढु नकळत.... गळती लागलेत घराला ,पीचल्या पावळणीला . कोड पडलय मला, नी माझ्या परिवाराला . गळतं लागलय मनाला ,गांजलेल्या परिस्थितीला. ठिगळं लावावं जसं, फाटलेल्या सदर्याला . फाटल्या संसाराची, गळती काढु नकळत..... पडल्या पावसाचं पाणी ,मनाहुन निर्मळ . पडलं जरी आढ्यावर, वळचणीला खळखळ . गढूळ जरी वाटलं तरी, काही वेळात निवळे . हे काही कसं ,आमच्या मनाला न कळे . गढूळ झाल्या मनाची, गळती काढु नकळत.... पहील्या पावसात, काढुया चला गळती . परिस्थितीची ,संसाराची ,चंचल मनाची . संस्कृतीची, संस्कारांची ,गंजल्या बुद्धीची . माणसातील रूजलेल्या, अदृश्य सैतानाची . अमानुष वृतीची ,विकृतीची ,गळती काढु नकळत.....करून शेकारणी ,वास्तव स्वरूपाची... रचना संतराम पाटील केनवडे,कागल मो नं 9096769554